Sahte Zaferler Şiiri - Halil İbrahim Yaman

Kuyular kazıldı Dünya’da, içinden alınan,
Su değil, kovalar dolusu kandı.
Geç anlayabildi güçsüzler, meğer kazılan,
Kuyu değil, “Savaş” adlı buhrandı.

Doğmuşken özgürlük yolunda ümitler,
Topla, tüfekle yıkıldı hepsi, birer birer.
Kendi toprağında güçsüze,
“Vatan kuvvetlinin hakkı” dediler.

Hava yok, su yoktu sanki, kan, kan!
Bir hiç uğruna alındı, binlerce can.
Bayrağına sarılıp ölenin feryadıydı,
Kayaları çatlatıp, gözleri yaşartan!

Ölürüm vermem diyordu masum,
Bu toprak benim, bu bayrak benim!
Dost değilmiş, dostum dediğin elin.
Yırtıyordu bağrını, vur işte ciğerim!

Özgürlük, yeni yeşermiş bir fidandı.
Çiğnendi, serilip bir köşeye.
Kimse çıkıp sormadı,
Güçsüzün kanına girmek de niye?

Asırlardır cinayet yeri oldu Dünya.
Astılar!.. Kestiler!..
Sonra kadeh kaldırıp, onun da adına,
Zafer dediler (!?)

(Bizim Sevgi Bağları 57)