Sahte Yakamoz Şiiri - Murat Tuğci

Köhne kayığım
Adam olmaz yarım
Yeni bir gece ve yanındayım
Ne diyeceğimi bilemeden
Oturuyorum köhne kayığımın köşesinde
Gereksiz hüzünlerle bezeliyim yine
Yine aynı tuzağa düşüyorum herhalde
Küstüm oynamıyorum diyorum
Sanırım son kalemi de veriyorum
Elimde kalan son liman
Son kuytu köşem
Son sessiz geliş gidişlerim
Alsınlar artık herkes doyasıya kansın
Son tebessüm bu kimse kaçırmasın
Çekiliyorum yavaş yavaş
Anlaşıldı bu limandan da kovuluyorum
Kovulmaktan çok çekiliyorum
Yönüm belirsiz
Nereye çekiyorlar bilmiyorum
Bir başka sahne tahmin ediyorum
Yapma bir liman
Bu yeni bir oyun anlaşılan
Bana da düşürürler sahte bir aydınlık
Son limandaki yerime karşılık
Anladım ki sevda yersiz
Sevda kimsesiz
Beni de istiyor bu koca çark
Bensiz olamayacak bu densiz!
Son kale dediydim ya,
Ben sanırdım ki
Sevdanın son kalesiyim
En korkmaz bekçisiyim
Sanırdım ki bulamazlar beni burada
Bu saklı kuytuda!
Kimse aramaz sormaz
Köhnemde yaşar giderim diyordum
Yanılmışım
Burada
Çekildiğim son sığınağımda
Burada da buldular
Çekiyorlar zavallı kayığımı
Belirsiz bir girdaba
Sahte yakamozlara
Aralarında konuşuyorlar
Kapkara olanı bana el sallıyor
Hep bir ağızdan da sesleniyorlar
Seni unutmuşuz burada
Kusurumuza bakma!