hatırlamıyorum gülmeyi unuttuğum o köşeyi...
yerli yerinde değil ki yaşama sevincim,bilmem hangi hırsızın marifeti...
kimden miras kaldı ürkek bakışlar,titrek eller...
bir de şu yazmakla bitmeyen,kendini tazeleyen hüzünler...
kalemi yüreğe bastırdığım günden bu yana,kanar dururum şu beyaz sayfalara...
yüzümdeki sahte tebessümlere çevremdekiler kansa da,küfürlerin en ağırıdır aslında yüreği aklından küçük olanlara...
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta