Sahte Ricat Şiiri - Orhan Özekinci

Saliha Betül için

yavrusunu toprağa saklarken tavşan
durdun ve olacakları hatırladın.

gözlerin yumuk, ellerin minik
gelmiş gibisin uzun yollardan
munis, usul, kırılgan.
gülmeyi öğrenmişsin üstelik

sonunda iyiler kazanır, kazandın.
kalbin, hayatın karşısındaki herkese
duraksadı önce.
bir kere anlamış bulundum o gün.
lobideki en uzun gece perşembe

aslında ne kadar da basit
mutlu sonları böyle konuşabilmek:
hafif, sakin yahut ferah.
üşürken bile bunu anlamamak
çıktı sanılan yangınla

günün sonunda neyse görülmesi istenen
sadece bu yüzden
ellerimde çiçek seni görmeye geldim.
aksilik: çiçekleri odaya almadılar.
ben de sözler içine sakladım kaçamak
sonra konsola koydum ağır

kar yağarken üstümüze, evler nasıl güzeldir.
kar kadar sıcak, kalp kadar içeri
uyuyorsun belki