Sahte dünyaların kralı Şiiri - Tuna Yıldız

Yalnızlar sokağındaydım, yine dün gece
bambaşka bir tenhaydı gece
ay firarda,yıldızlar firarda
bune gasvetlik,bu ne sessizlik
ben öldüm mü yoksa?
yaşıyorum sanırım,bir uluma sesi duydum
sahipsiz köpekler hemen tanıdılar beni,
sarhoşlar,berduşlar
başını öne eğiyorlar,sanki utanıyorlar mı ne?
boş şişelerini saklıyorlar benden
beni yıldızlar sarhoş ediyor,korkunç dinmez ağrılarımda
onlarıysa şişe dipleri
bir kız ilişti gözüme cin mi, perimi,
o zifiri karanlık ta yüzünü aydınlatıyordu,dolunay
o benim ay'ım dı bana hep yarım bakardı
ona niye tam bakıyor?
o değil miydi,saatlerdir karanlık semalara bakıpta göremediğim?
bu gece bir tuhaflık var,şaşkınım
gözleri ağlamaktan kan çanağı olmuş kimdi?
neden okşuyordu o melek yüzünü Ay?
neyin var dedim usulca yaklaşarak
o kadar masum bir ağlayışı vardı ki
neyin var yalnızdaşım..! dedim
bir kaş çatması vardı ki..
sanki bendim onun kan çanağı gözlerine sebep
belliydi kahroluşların en acı halindeydi
sitem edecek hali bile kalmamıştı
yorulmuştu sanki bu hayata
ey gözleri kan rengi olmuş kız
hangi sahte dünyanın kralıydı,o saf gözyaşlarının sebebi
bana bir bakışı vardı ki sus dedi adeta ürktüm..!
dizlerim boşaldı birden sersemledim.
bende ağladım,kendime değil,o periçeye
sessizcegömüldüm,daha da beter karanlığıma
içim yıkıldı bir anda,bana koymazdı da acılar
tanıyamadım kendimi,belki de ilk defa
acılarım o kadar ağırlaştı ki
depremlerim had safhada ki
sanki boğuluyorum sandım.
ben alışıktım hep aynı hıçkırıklara da
sanki bendim suçlusu
ölümü hissettim bir an
o kanlı göz yaşlarında garip kızın
uzaklaştım,ayaklarım hissetmiyor,sokak taşlarını
yol aldım,gözlerim hiç bir şey seçemiyor,
korna sesleri çınlıyor,kulaklarımda
sanki bu alemde değilim
sanki cenaze arabasıydı gazına dokunduğum
bir çift göz parladı,arabamın farında
azrail gibi,ürperdim
yerde yatarken cansız bedeni
bir feryadım koptu,o kırmızı kan çanağı gözlerinde
liğmelendim,parçalandım,pare pare
Yoksa o sahte dünyanın kralı benmiydim?
Söylesenize,ama gözlerim
Ruhsuz hain kalbim