Sahte Cö! Mert! Şiiri - İbrahim Cuma

Şöyle baktım duruşuna,
Heybetli bir adam sandım.
Elim değdi kuruşuna,
Dırdırına zor dayandım.

Hak etmeden yemesini,
Öğrenmiş istemesini.
Kuruşa inlemesini.
Duyar duymaz zor uyandım.

Nerde gördüyse kırmızı
Meşhur olmuştu mızmızı,
Aratmıyordu camızı,
Meralarda ben yayandım.

Boynu kalın boyu kısa
Para yoksa girer yasa
Millet malı da olmasa
O kazanıyor sayandım.

Kazananı kıskanınca
Şöyle bakar ince ince,
Yalancıktan bir sevince
Bakıp da inanmayandım.

Her günü aç parası çok,
İnsanlıktan nasibi yok.
Zannedersin öyle bir tok,
Küçük dağlara dayandım.

Köşkte mi sırçada mısın?
Önde mi arkada mısın?
Üç kuruşun adamısın!
Seni bir adam sayandım.

Herkes yanımda olsun der,
Üç kuruşa boyun eğer.
Sıkıştı mı yalan söyler.
Yalanını anlayandım…

Dini kimseye bırakmaz,
Garibe dönüp de bakmaz.
Kesesinden kibrit yakmaz.
Hayır yapan insan sandım.

İşte dostlar böylesini,
Güçlendirin ensesini?
Sahte cömerdin sesini
Böyle inceden duyandım…