Sahte Bu Gece Şiiri - Eren Özyalçın

Sahte duygularla yazılmış bir yazının ardına sığınıyorum bu gece.
Bu gece her şey sahte;
Aşklar, arkadaşlıklar, buluşmalar, kavuşmalar,
Gece bile sahte bu gece...
Dinlediğim söze, baktığım göze ve bendeki öze inanmıyorum bu gece.
Gecenin sahteliğini sınıyorum ve atıyorum elimi nargiledeki köze,
Yanmıyor elim sahte bir sızlanıştan öte.
Bakıyorum sevdiğimin gözlerinin içine
Ve kurulması en güzel hayalimsin diyorum,
Bunu çok içten söylüyorum, seni seviyorum!
Arkadaşıma dönüyor, ana-baba ayrı kardeşimsin diyorum,
Yürekten konuşuyorum, seni de çok seviyorum!
Neyse ki varsınız! ..
Sahte duygularla yazılmış bir yazının ardına sığınıyorum bu gece.
Bu gece her şey sahte;
Ay ışığının altına oturmuş günah çıkarıyorum kendimce.
Cırcır böceklerinin sahte ezgilerini,
Sahte şairlerin mısralarıyla birleştiriyorum.
Ağaç kabuklarında gezinen karıncaların sahte ayak sesleriyle
Ritim tutuyorum cırcır böceğinin ezgisine şayan.
Ateş böcekleri romantik bir hava yaratıyor sahte ışıklarıyla;
Sanki bütün bunlar sürüklüyor beni, sahte bir aşka.
Ömrümde belki birçok kez karşılaştığım,
Fakat bir kez fark edebildiğim kadına tutulduğumu hissediyorum bir an.
Sahte bir iç çekişin ardından, haykırıyorum gecenin karanlığına sessizce;
Neyse ki, sen varsın! ..
Sahte duygularla yazılmış bir yazının ardına sığınıyorum bu gece.
Bu gece her şey sahte;
Güvercinler uçuşuyor kalemimin çevresinde;
Teki usulca kapıp kaçıyor kalemi, anlaşılan işinin ehli.
Bir diğeri, kanadından bir tüy bırakıyor bilinçli.
Tüyü mürekkebe batırıp ortak oluyorum güvercinlerin uçuş serüvenine,
Rotamız güneşin doğduğu yöne.
Her kanat çırpışımızda buhar buhar dağılıyor bulutlar,
Yıllanmış bir kitabın birikmiş tozunu üfler gibi,
Kanat sesleri temizliyor geçmişin nedametini.
Kıvrak kanat çırpışlarıyla kaçıyorum geçmişten.
Korkuyorum evveliyatımla yüzleşmekten.
İstemiyorum mazinin ne hıyanetini, nede ilahi adaletini;
Tek celsede unutuyorum tabiattaki tüm varlıkların suretini!
Ve tek tesellim;
Neyse ki, neyse ki sahte bu gece! ..