Tanımamıyorum eskiden beri gördüğüm yüzleri!
Yabancılaşmış insanlar .
Uzun süre görmediğimden mi?
Yoksa olgunlaşmış vücutların sadece bendenleri değişmedi mi?
Büyüdüğümü hissediyorum...
Eskiden aynaya baktiğim kişi şuan bambaşka görüyorum.
Gürleşmiş sakallarımın içinde aynı çocuk var biliyorum .
Peki ya tanıdıklarım ! Sizin suratlarınızda aynı çocuğu göremiyorum.
Çocukluğum bir yalan üzerineymiş!
Tanıdıklarım,tanıyorum sandıklarım ...
İçimdeki kırıkları sayıyorum !
Matematiğim o kadar iyi değildi daha fazlasını getiremiyorum .
Hadi ben bir şekilde yoluna koyarım yaşantımı.
Peki ya siz ne yapacaksınız ?!
Kırıklar zamanla onarılır da..
Kötü olan karakterler hep öyle anılıyor dostlarım .
Kayıt Tarihi : 18.2.2021 15:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!