Günün bütün yorgunluğunu atabilmek için cebimdeki anahtarı hızlıca kapının kilidiyle buluşturuyorum. Sensiz geçecek olan ilk gecenin hüznü ile ellerim varmıyor ışıkları yakmaya, üzerimdekileri gelişi güzel atıp bir kenara uzanıyorum müzmin koltuğuma.
Birşeyler yapmalıyım diyorum kendime.
Kendime diyorum çünkü kendimden başka konuşacak kimsem yok.
Sanırım bir kahve yapsam iyi gelecek.
Sadece kahve yapmanın yetmediğini içimdeki bu yazma isteği uyandığında anladım bak yine tutuştu parmaklarım.
Oysa daha birkaç saat önce sana dair tek bir cümle dahi yazmamaya karar vermiştim.
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta