şahsına gel dememenin verdiği hazla!
seni ellerinden seviyor
gözlerinden öpüyorum
kokundan tutuyor
yokluğundan özlüyorum..
şahsına git dememenin verdiği hazla!
seni saçlarından seviyor
yüreğin tutuyorum
omuzlarıma konduruyor
yüreğime ekiyorum..
şahsına sus dememenin verdiği hazla!
adını hiç durmadan anıyor
halini aleme anlatıyorum
sesinden bereketler derleyip
ruhuma sicim sicim işletiyorum.
şahsına dur demenin verdiği hazla!
hep sana geliyor
yine senden gidiyorum
tüm bozgunlarını toplayıp
seni dışıma küstürüyor içime karanfil diye ekiyorum..
şahsına küs dememenin verdiği hazla!
seni kabul ediyor
başından berisinden
hiç durmadan, tükenmeden,
yüksünmeden seviliyorsun.
Kayıt Tarihi : 4.1.2015 02:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Beşen](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/01/04/sahsina-2.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)