Ne diyeyim incittin gönül yaprağımı titreyerek düştü yere
Bin ah içreyim sığmaz gözüm yaşı gönlümde çeşm-i bülbüle
Çok dokunur canım candan eritir ağrıtır ciğer parelerimi
Dilin bazen benzer çift tarafı keskin Zülfikare
Söyle ey sevgili her dem acı çekmek midir maşuğun bitmez mi hiç kederi
Gark oldum acılara reva mı gördüğüm bu yakıcı zemheri
Güldeki rikkat bülbüldeki dikkat aşıktaki şefkat, martıdaki hakikat gerektir bana
Yaralarım kuruması için sen gibi ince bir hattat gerektir bana
Kızdığında yedi düvelin yedi renkli yediveren güllerinin rayihası nalandır bana
Derindir buhurdanlar dolusu hüznü dağıtmaz başka şey sakinliğin yardir bana
Al gönlümü ferahlayayım kifayetsiz kalırım kalbimin kavisli acılarını atmaya
Unutalım yürüyelim gönül bahçelerinde bağın bağbanın yeşeren sonbaharına
Kayıt Tarihi : 31.1.2014 22:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!