Şahsi Meselemiz Şiiri - Uğur Kayhan

Hangi acı şahsi meselemiz bugün
Hangi yokluk canımıza mütemadiyen batan bir iğne
Öldürülen çocukları bir kral tacı gibi başımıza takıyoruz göstermelik seremonilerde
Ve hiç umursamadan binlerce İbrahim'i ateşe atıyoruz
Bugün doğum sancılarımız bile suni
Oysa bereketli topraklar doğurmalıydık Yusuflar için
Ellerinde uçurtmalarla koşan çocuklar kaplamalıydı gökyüzünü
Ölüm kusan füzeler değil
Ve hiç kimse yalnız olmamalıydı milyonluk kalabalıklar içinde
Şimdi herkes sonsuz bir yokluk taşıyor kafasının içinde
Gırtlakları patlatan çığlıklar sonsuz sessizlik uçurumlarında kayboluyor
Herkesin sağır olduğu bu yüzyılda kimse duyamaz seni
Artık cami önüne koyulan çocuklar bile sahipsiz kalıyor
Şimdilerde bir kurtarıcı bile beklenmez oldu
Kim var denildiğinde herkes birbirine bakıyor
Hani "ben varım" diye ortaya çıkacaktı neslimizden her bir fert?
Hani yüzyıllarca başımızda taşıdığımız emanete sahip çıkacaktık?
Emanetle birlikte bütün bir gelecek kayıp gidiyor ellerimizden
Midelerimizi her gün bin fesat dolduruyor
Yıkılsın demekle yıkılmıyor zalimler
Ve ne yazık geri gelmiyor hayaller
Bugün umutlar evlerde bile hapis
Yıkık duvarlar arasından ölüler gülümsüyor
Heyhat yine de ümitvar olmak gerek
Her doğan bebek bir Fatih'in hayalini taşıyor