Şahsi Meselem Şiiri - Harun Ertaş

Seni kaybetmek, bir devletin çöküşü
Bayraklar yarıya iner gönlümde
Ve sessiz, çaresiz bir adama,
Nasıl hayat verir bir kadının gülüşü

Soruyorlar hiç usanmadan;
"Ne buluyorsun onda" diye
Çehresi, kar yağışı esnasında ki
Gökyüzünde oluşan o manzara sanki

Gözleri... Kahve gözleri ahali...
Alev almış kül olmuş ormanıma,
Yeni yemyeşil fidanlar dikiyor
Ve nefes oluyor gönül yasıma

Başkasına var diyorlar...
Hak mı helal mi bana?
Ben onun yokluğuna bile sahip çıkarken
Gelirse bir gün ne derim ona?

Ben onun Küçük Prensi
O benim ulaşamadığım gülüm
Ben prens gibi gülüme taparken
Başka bir çiçeği tanımaz gözüm