Beni gecenin karanlığında ki en solgun yıldız bil çünkü ahlâkı bozucu hareketle parlayamam, Denizden özenle alınıp seçilmiş taş bilme denk gelmiştir hatıra kalsın dediğin taş bil;
Kurutulmuş yaprak, güvercinin kanadı, üzümün büyümesine engel ot, yaza yaza biten kalem bil...
Ateşin parlaklığı değil yakıcılığıyla beni hatırla
Hatırla ki her yandığın da git benden!
Senin gözyaşını akıtan ben, ben değilim..
O, bu, şu oldum seni üzdüm
Gerçi ben seni üzmem taptığım.
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta