Akılla bilinen alemin bilinmez yerindeyim
Kendime yolcuyum nefessiz yürüyorum
Kalabalık değil burası sonsuzluk özlemim
Sahralara düştü yolum tebessümdeyim
Çıkmaz sokaklar yalnız caddelere küskün
Ferhat dağlara Mecnun Leyla’ya oldu can
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim