Sahra'nın Vedaı Şiiri - Raşit Gürkan Dur ...

Vefaya sıktığı kurşun yarım tebessümünün,
Sekip duvardan isabet alır ciğerlerime
Vedaı ayrı elem, varlığında ayrı hüzün;
Gülünce sancısı başlar, düşerdi her yerime.

Evet,düşünceme kurduydu mavi bir gökyüzü
O son gülümdü ve koptu,gidince ağlarımız.
O gül terennümü saçlar,dudaklarıyla yüzü.
O geçtiğinde kopardı yaşamla bağlarımız.

Diyar-ı mürge göçünce Süleyman ordusuna,
Katıldı, sundu, çekirge buduyla verdi beni.
Ne mümkün oldu öpüşmek söğütler altında,
Ne bir zaman yaşadıktı rüyalarımdakini.

Ayaklarında soğukluk, yayıldı gövdesine.
Ve anladım: Soluyor son gülüm veda etmeden.
Onun ki, bir arı vardı, konardı hep üstüne;
Bakışlarıyla yaşardı, o ansızın gitmeden.