Sahra Çölü Şiiri - Münire Çevik

Sensiz Düştüğüm

Aşkın Sahra çölünde

Rüzgarlarla savruluyorum

Yüreğinle ört üstümü düşüyorum

Yalın ayak yürürken

Ayağım batan dikenler den habersiz

Kokun geldikçe uzaktan

Ben cenneti yaşıyorum

Açım susuz um önemi yok

Sen yokluğunda yüreğimden

Aldım idam emrimi

Kendimi Yokuşlar sürüyorum

Kokunu aldıkca ben cenneti yaşıyorum

Şu dagida aşsam

bir gün sana ulaş sam

Sarmaş dolaş olsam

Her serabi sen sanarak ben cenneti yaşıyorum

Siğmiyor kalbime

Sığmıyorum kabrime

Sakın gelmeyin üstüme

Saşiyorum akıl almaz halime

En Akıl siz halimde ben seni yaşıyorum

Hayaline sarılıp cenneti yaşıyorum