Sahra Şiiri - Alper Kahraman

Sahrada su yeşil bir aşk olur.
Pembe kokar taze bahar çiçekleri gibi.
Şehrin ışıkları çok uzak buralarda.
Yıldızlar aydınlatır bizi.

Ne çoklar, hem de nasıl mahmur bunlar.
Saydım hepsini, sınırlarım bitti, terliyorum.
Şahitlerim yok, istemedim de.
Bir yaprak, bir sevgili, bir de incir ağacı.

Başlar kalkar yüceye, en yücesine.
Sahne kısa sürede olsa benim artık, rest.
Bin yıllar senin olsun, konuş!
Esaretin sonsuzluğu benim artık!