Sahneler Şiiri - Metin Tekin

-1-
ey insanım diyen 'Allah! ' de oku
ömrünü ilim örgüsüyle doku
bu can senin değil sana emanet
yakışmaz insan olana ihanet
hayatının hakkı var ye iç gez toz
uzak durma insanlıktan olma yoz
ötesi haram uzanma israfa
helal lokmayla varılır nur safa
ruhumuz var gıdası var var kesin
var secdeye kalbin “Allah Bir! ” desin
belli olmaz dünyanın sağı solu
gül veren karnı ateş ile dolu

-2-

kim ne karışır can benim mal benim
meyvesine uzandığım dal benim
çalışırım kazanırım harcarım
akıl benim hayat benim kararım
ne muhtacım gücüm var kuvvetim var
zorlukları yenecek kudretim var
gezinirim eyerinde dünyanın
eğlenirim has yerinde her yanın
keyfim gıcırdar sazımın telinde
akar giderim zaman tünelinde
candan sevince bir hoş olur dünya
sever seveni sarhoş olur dünya

-3-

daldıkça daldım dünyaya ne aldım
koydular mezara çok garip kaldım
inim inim inilerim duyan yok
eşim dostum sevdiklerim şu an yok
çok dendi gelir başa bu hâl diye
dendikçe gülüp geçtim hayâl diye
şimdi ağlamak bile çare değil
hâlimi anlatmakta biçare dil
ölüm ne yakın ne hakikat imiş
ömür hakikate tarikat imiş
gülüp geçenler görseler hâlimi
feryat eder ağlatırlar âlemi

-4-

ah bir dönsem dünyaya iman ile
geçirmem ibadetsiz bir an bile
aldanmam nefsime şeytana uymam
“Allah! ” der duyarım gayri ses duymam
kapatırım harama her anımı
helalle coştururum imanımı
dimağımı kaplar güzel bir fikir
dilimden düşmez tevhit adlı zikir
ölenin dönüşü olmaz kesin bu
değişmez yazısıdır herkesin bu
ah bir dönsem güle konar bu canım
ah bir dönsem İslâm kokar her yanım

-5-

ter kan içinde korkuyla uyandım
seslendim sebillere: “Su! ...Su! ...Yandım! ”
içtim suyunu dünyanın kanarak
dirilmek için tek çare sanarak
uyandı nefsim göz dikti harama
şeytan merhem sürdü taze yarama
ölüm korkusunu koydum kodese
çağladı kanım kapıldım o sese
anladım ki ölüm bir rüya imiş
yaşamak güzel yeri dünya imiş
döndüm eski kıbleme artık hürüm
dönmem yolumdan ölümsüz yürürüm

-6-

bir dert türedi içimde kalıcı
canımı yakar sanki can alıcı
dünyanın gücü beş para etmezmiş
bir nefes almaya bile yetmezmiş
her yerim bir bir elimden gidiyor
dermanım çıkmış belimden gidiyor
kimdir etlerimden canımı kazır
ruhum kanatlanmış kaçmaya hazır
“Ölüm! ” dediler; “Bu yolun baş adı.”
“Ölümsüz yürümek! ... İşte başladı”
“Ateş döşeli bu yol senin, yürü! ”
“Dahası da var, kıblenden ötürü! ”

-7-

pişmanım çekilmesin bu sahneler
sahnelerde çektiklerim ah neler
sorulan sorular çok ağır geldi
vurulan topuzlar bağrımı deldi
zifiri karanlık bulunduğum yer
yılanlar çıyanlar her yanımı yer
kaç bin kez istedim ama ölüm yok
kaçabileceğim başka bölüm yok
uyardılar rüyamda dinlemedim
yedim içtim bir kez “Allah! ” demedim
geçirdim ömrü ölüm yokmuş gibi
uçuverdi elimden bir kuş gibi

-8-

ey nefis hükmün son nefese kadar
son nefesle çıkar hakkında karar
bilemezsin zamanını yerini
bil çıkmamış nefesin değerini
iman et “Allah! ” de yaşa İslâm’ı
al özüne baştan başa İslâm’ı
huzurun kaynağı iç kana kana
parıldar kabın nur katılır kana
ölümden kaçacak ne güç ne yer var
ayarlı saat nefesleri sayar
doğar bahanesi vade dolunca
döner yurduna ruh azad olunca

-9-

dilerim cehennem olmaz yurdumuz
cennete girer böylece ordumuz
çağrılınca mahşer yerine kullar
serilir önümüze nurdan yollar
Peygamberimizin sancağı orda
varırız yanına kalmayız darda
verilir köşklerin nur tapuları
açılır cennetin nur kapıları
Tuba dallarını hoplar geçeriz
Kevser havuzundan bolca içeriz
cemalini görmek var Rabbimizin
inşallah “Gör! ” der verir Rabbim izin