Tiyatroda sahneye, dünyada ise hayat sahnesine her çıktığımızda, kendimize sorarız, bu rolü yapabilir miyim diye. “Yapamam” deriz. Ama aslında o rolün içinde değimliyiz? O oyunu oynayamayacağımızı düşündüğümüz halde, sahnedeki en iyi oyuncu biziz. Yaptıklarımız ve yapacaklarımız elimizde bir senaryo. Seyirci biziz, oyuncu biz. Perdemiz hayallerimiz, sahne dünya… Sevdiğimizin dışında kimse katılmaz oyuna. Rolümüz basit sadece kendimiz olacağız. Perde kapanacak, oyun bitecek. Hayat bitecek.
11.11.2006
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta