Sahne Şiiri - Hande Ortay

Bazen bir sitemle kalırsın
Kahırlanır kalbin
Aklında bir tek o olur
Bir de onunla yaşadığın buruk yüreğin
Hani, gecenin zifiri karanlığı çöker ya
Ürperirsin aniden
Titrer tenin, bedenin
Ta ki en derininden
Korkarsın, korkarsın be sevgili!
Ne olur tut, uzattım
Tut ellerimden!
Lakin akıl sanki sinema makinesi
Dolmuş filmle hayat makarası
Ne duruyorsun, çevirsene anıları!
Gelmiyor değil mi ardı arkası!
Sana sesleniyorum, durdur Makinist!
Durdur, ne olur o anıları!
Hani elde olsa da yine yeniden yaşasam
O gözlerine baktığım, tattığım o anıları
Bak yine ürperdi içim
Belki heyecanın etkisinden?
Bilemiyorum neden,
Zira başlama bizim olmayan başka anılara
Tut ellerimden, uzattım sana tut!
Görüyor musun, sen de benim gibi
Yaşanan o güzel günleri?
Ne kadar muazzam değil mi?
Her gün, her an tekrar tekrar yaşanmalı
Yoksa yine mi konuyu değiştirdin sevgili?
Ah! Haklısın, haklısın işte!
Hayat tek kişilik sahne!
Onu yaşayan izlemeli işte!
Açma makinist, açma o ışığı!
Ağladığımı kimse görmemeli, görmemeli işte!
O gözyaşları, hayalim bile görmemeli
Yine de sıkı tut, tut ellerimden
Bu sahneyi her gece izlemeden!

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Hande Ortay