Sahne Şiiri - Yılmaz Türkyılmaz

Sahne dediğin; yer ile göğün buluştuğu yer.
Bütün renklerin Newton çarkına dönüştüğü yer.
Kimilerinin ağlaştığı, kimilierinin gülüştüğü yer.
Sahne; her ülkeden insanın evrensel bir dille konuştuğu yer.
Sahne; zalimlerin zalimlerle,
Garibanların kaderleriyle kavgaya tutuştuğu yer.
Güçlülerin sorgulandığı,
Tanrının kulları karşısında sıkıştığı yer.
Sahne; yıldızların parlaklaşıp söndüğü yer.
Adâletin vurgulandığı, düzenin sorgulandığı,
Yaşam felsefelerinin yorumlandığı yer.
Sahne; ışıklar altında, tozlar içinde,
Ter ile emeğin, fikirlerle buluştuğu yer.
Sahne; jestlerin mimiklerin kişiliklerin tiplerin tekstlerin,
Müziği, dekoru, kostümü, rolü, alkışları paylaştığı yer...
Rol'dür üstlenilen.
Duygu ve enerjidir paylaşılan.
Zamanla alışılan, anlaşılan ve olgunlaşılan yerdir.
Mesaj verilir, göndermeler yapılır kimi zaman!
Eğlendirilir kimi kez!
Düşündürülür, eğitilir çoğu zaman! ?
Seyircilerin hoşlaştığı, oyuncuların devleştiği yer.
Sonuçta; insana insan anlatılır, hizmet verilir.
İnsana yüreğindeki yücelik hatırlatılır.
Tüm evrenin merkezidir insan...

Sahne; yeryüzünün ve insanlığn aynasıdır.
Sanat ile belirginleşir iyi ile kötü.
Sanat ile anlam yüklenir duygular...

Sanatın hayat kaynağı; Tiyatro.
Varsa rol almak isteyen, rol kesmek isteyen! ?
Hodri Meydan,
Ve perdeeeee! ...

24/11/1998 ANTALYA
(Güzel Dost adlı şiir kitabından)