Şahmaran' ın Efsanesi Şiiri - İlhan Arslan

Yılanı öldürme bil yarasını
Şahmaran ki çocukları severmiş
Bir cuma günüydü çıkmış yuvasından
Bir daha geriye hiç dönememiş

Kanına susamışlar, dermandır demiş insan
Vurmuş paramparça ölmüş Şahmaran
Bugün bunu bilse bir yılan
Şaha kalkar ıslık ıslığa
Çocuklardan gayrı kimse kalmazmış

Yüzü güzelmiş benzer insana
Bacakları yılan yılan
Yaşarken bir çocuğa hayran
Efsane der ki kraliçeydi Şahmaran

Yılanlar her cuma çıkarmış
Umutla beklerler
Sonra
Bugün de gelmedi deyip yine yatarmış
Bilmezler Şahmaran sonsuzluğa uzanmış
Kanını akıtmışlar çocuk haykırırken
Bu insan geriye ne bırakmış

Cana kıydılar zavallı Şahmaran
Kraliçeyi kaybetmek az mıdır
Aman bunu bilmesin hiçbir yılan
Bilseler etraf ince bir duman olur