Şahmaran Şiiri - Hatice Naime Karadağ

Kader sillesini vurdu yüzüme
Gözyaşım ummana döker giderim
Zalim felek bağdaş kurdu özüme
Ellerim elinden çeker giderim

Kırıldı kalemim hançerem azgın
Umudum kalmadı yarınlar bezgin
Yazılmaz olaydı benimle yazgın
Ayrılık tohumu eker giderim

Derdi senden aldım dermanım ara
Kapanmaz ruhumda açtığın yara
Vuslatın vaadiyle gitsen ağyara
Kalbimden sevdanı söker giderim

Şahmaranım gelip girdin koynuma
Akıttın zehrini masum göynüme
Aşkımın vebali benim boynuma
Günahım yüklenir çıkar giderim

Destur versen ardın sıra yürürdüm
Gülşenimden gonca güller verirdim
Şahin gözlerdeki sırra ererdim
abu hayat olur akar giderim

Yükledim kervanı göç katar katar
Bin derdi alırım binini satar
Sevda ocağından ayrılık tüter
Hasrete boynumu büker giderim

Gönlümün kıblesi narına yandım
Esen samyeline yangınım sundum
Ab-ı kevserinden huşuyla yundum
Bülbüle gül olur kokar giderim

Hayalin zihnimden zorla sildirip
Aşk şarabı diye ağu doldurup
Ölümdür yokluğun naaşım kaldırıp
Evimi barkımı yakar giderim

Bülbül cevreylemiş yanar gülüne
Ömrümüz ah almış böyle biline
Murad alamadım canım alına
Kolsuz köyneğimi takar giderim

Sınama sevdiğim sınavım bitti
Verdim hesabımı bir ömür yitti
Münkir nekir ile hesabım tuttu
Zemzem ile ruhum yıkar giderim

Hatice Naime Karadağ

şiirlerimin kayıt belgesi vardır