Şahlanış Şiiri - Saffet Çakır

Asil bir sızlanıştı benim ki
Gönlümün çerağında bir kızıl alev
Umutlarımda taze bahar,
düşman dağların ardında dev
Bana mı düştü bu nasip...
Bana mı düştü bir Hamza olmak?
Son nefesten önce iki rekat namaz kılmak.
Darun nedve şuralarda bir yerde
Kılıcımın ucunda Medine kokusu
Kefensiz çıkılır kutsi yolculuklara
Besmele ile doldurduğum tüfengim
Şu ebu cehil olmalı kurmuşta pusu
Duysa cehl adını kirlenir berrak su
Aslana dağ mı sorulur, Mecnuna çöl
Buralarda ezan okur dağlar, dua eder göl
Bu toprak ki ihanet etmez dostuna
Hangi çakal girmiş kuzu postuna?
Şu dağlar ki Türkün nazlı otağı
Ta ezelden beri dedem titretti en asi çağı.

Bu toprak ki kan çanağı bağları
Yüreğimde erittim demirden dağları
En sarp dağlarda biten kızıl elma benim.
Zamanın kahpe döngüsünde
Zulmün tekerine çomak sokan benim.!
Malazgirtten Balkanlara zemzem kokan benim.
Ey dalında kargaların bile "Allah!" dediği vatanım!
Kuru ekmeğime gözyaşını katanım.
Avuçlasam toprağın kan kokusu bendendi
Dinlesem toprağı yırtık kefendendi.

Yürüsem, anlımda ki mühürden tanırdı düşman
Fatih şahlanmış bizansa sanırdı düşman.
Ben ecdadımın yüreğini giyindim
Üşütmez bu kar, boran beni...
Ömer'in yamalı cübbesiydi üstüme örtülen
Halis bir imânla yürüdüm... Bileklerim
Demirden…