Ey benim dört nala şahlanan kısrağım dizginlen.
Sağrında yorgunluk biriktirmişsin
Demir gibi döverek tozlu yolları
Gitmeyi yaşamak bilmişsin kavga bilmişsin.
Oysa bi yudum çay tadında yaşamak istemelisin.
İnsanın ve hayvanın ortak noktası
Dünya'nın ve yaprağın kulağımıza fısıldadıdığı
sese kulak ver: ağladıktan sonra gülmek ihtimali var!
Yalnızlık yüz yıldır tozu silkelenmemiş palto İzin verme: giymeyeyim.
Sen de nalını çıkar.
Olduğun hali yalın kıl.
Her kısrak bir padişahı taşıyacak değil ya..
Kayıt Tarihi : 27.9.2015 18:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!