Bazen kahkahayla gülüşler ürkütür insanları ayıplar
utanılacak bir şeymiş gibi ayıplarlar hiç bilmezlerki o içten
candan gülüşler kim bilir bir daha nezaman düşer insanın yüregine ne zaman coşturur bir daha
kaybolur gider o şahşahalı günler sessilikler alır yerini
artık yalancı tebessümlerle avutursun kendini
oysa bakışlarında gizlidir o eski gülüşlerin derinden bir iç çekip
anımsayışın bellidir bakışlarında konuşmasanan sessiz kalsanda hayata.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta