Şahit Olduduğum Anlar Şiiri - Soner Temur

Bazen kahkahayla gülüşler ürkütür insanları ayıplar
utanılacak bir şeymiş gibi ayıplarlar hiç bilmezlerki o içten
candan gülüşler kim bilir bir daha nezaman düşer insanın yüregine ne zaman coşturur bir daha
kaybolur gider o şahşahalı günler sessilikler alır yerini
artık yalancı tebessümlerle avutursun kendini
oysa bakışlarında gizlidir o eski gülüşlerin derinden bir iç çekip
anımsayışın bellidir bakışlarında konuşmasanan sessiz kalsanda hayata.
bir sessiz filim gibi geçer hayatın gözlerinin önünden
sahnede sen izleyicisi sensindir artık kimse bilmez derindir
.anlatılmaz yaşanır.

sonertemur
16/03/2007