Şahit Şiiri - Tülay Bilgin

Gözlerim şahitlik etmiyor gördüklerime
kaçıyor kendimden bile,

yaşanmışlıkların izi silinmiyor benden, acı çekiyorum
çünkü onlar sevabıyla günahıyla benim
nasıl unuturum hesabını göreceğim!

Ayaklarım tersine gider, çünkü o bilmez
kollarım ellerim, hangi günahın koynun da gezer

parmaklarım hangi zan da, işaretti
dilim her söze döndü, kelamı israf etti

beyin sen kimsin, herkesin emrindesin
sen kime hizmet edersin

kalbim kim için atarsın, sen çıplak bir etsin
ruh neden görmem seni; sen var mısın ki?

Ölüm doğum kadar gerçekse, nerdesin?

gözlerim eğer görmezsen gerçekleri,
yaratılışı ve içinde yaradanı, sökeyim kökünden seni

günahlarıma etmezsem tövbe, olmazsam pişman
yakayım bu dünya’yı ve seni

dil, oysa zikret diye verildi sana, emir
ayaklarım gitmezsen düze, çevirirler seni