...Şahit... Şiiri - Sevnur Şaylan

Kar etmedi yokluğunda sitemler...
Ardına dönüp bakmadın bir kere...
Gönül yandı...
Yandı da,
Kar etmedi alevler...
Kendi kendimi ateşe vermişim de...
Bir derken,
Bin çağrı yapmışım ecele...
Bir sevip bin ölmekti bu işte...
Sen giderken,
Ben tüm bu şehri ateşe verdim içimde...
Yan sensizlik yan! ....
Ben yanıyorum...
Ben...
Ben kahroluyorum....
Bu dert beni mahvetti...
Sitemler de fayda etmedi...
Kandın da gittin şu dünyanın yalanlarına...
Yaşamaksa bu sana bir yerde,
Al hadi al! ..
Sana kalsın bu koca dünya...
Ben gidiyorum,
Beni koyup gittiğin gibi bak! ...
İster yak bu şehri,
İster kahrol...
İstersen bi duayı esirge benden! ...
Beni bu sevda mahvetti...
Ecel de senin elinden geldi...
Ne kadar masum kesilirsen kesil,
Bu sevda beni mahvetti...
Ne yıldız kaldı gökyüzünde beni anlamayan,
Ne bir gece kaldı sana isyanlarımı duymayan...
Şahidim oldu da herşey yokluğunda,
Bir sen bilmedin...
Bir sen duymadın beni...
Hani gün olur da duyarsan bir yerlerde,
Aşk kalmadı yeryüzünde,diye...
Gül de geç...
Bir sevda vardı,de...
Bir sevda...
Çok uzaklarda kaldı,de...
Şahidim,de...
Onu ben gömdüm,de! ...
Başını dik tut...
Yücel yücelebildiğin kadar...
Bu sevda beni mahvetti...
Gerisi masal...