Sahipsizliğin Sahip Olduğu Yerdeyim

Kuşlar denizin mehtabını sarmışken
Kaybolan yakamozun
Dolunaya isyanını bilir misin?
Sen kar tanesi
Ben gözyaşıyken
İçime işleyen sızının
Yalnızlık olduğunu bilir misin?
El uzatana zehir, zehir uzatana el uzatan
Dostların olduğunu bilir misin?

Sen düş değil gerçek olan hayalimin sahipsizliğini bilir misin?
Bilemezsin! Bilemezsin!
Çünkü sen
Ne beni yaktın
Ne de öldürdün
Kalbime ateş
Damarlarıma kan oldun
Benim gibi çekilmez, aksi, ruhsuz,
Duygusuz bir adamın
Ateşinin düştüğü yeri yakan oldun

Eşi benzeri yoktur hiçbir kimsenin
Tıpkı senin gibi...
Oysa ben gökyüzüydüm
Sen deniz
Ve Şimdi...
Sahipsizliğin sahip olduğu yerdeyim.