Sahipsiz Şiiri - Mine Özdemirtaş

Sancılar azalması gerekirken git gide,
Büyüyorlar sulanmış ayrık otları gibi.

Karıncaları durmadan yürüyor kentin.
Ve, bir bir yıkılıyor minareleri.

Yağmurlar yağmurlara ıslak.
Gölgeler gölgelere kördüğüm.

Yavrularken kuytularda çaresizlik.
Bölünerek çoğalıyor öksüzlüğüm.

Bir başka sarhoşluk bu.
Bilinmeyen korkuların kahpesi;
Artık isimsiz

Toz duman içinde ve aç susuz.
Bir köpek yavrusuyum sanki,
Sahipsiz.