Hayatın esiri olmuş; boş bir benliği taşıyorum, üzerimde...
Çoğu zaman; vurdum kendimi yalnızlığa.
Oan! çoğalan umutsuzluğumu, yalnızlığa sarıp ağlıyorum, sessizce...
Gecelere teslim olmuş; hüznü taşıyorum, yüreğimde.
Kimsenin görmediği sahipsiz sevgimle; hayalleri yaşıyorum, karanlığın koynunda! Hasretin çözüldüğü an; yüreğimden dökülen cümleleri yazıyorum,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Çok güzel anlatmışsınız... Kaleme, kağıda saran bu duygular değil mi? ...
Saygılarımla,
Ebru Delice
yaşam paylaşımlar kadar güzel olsun seninn için. sevgiler sana
Biliyorum şiir yazma gibi bir derdin yok ama,bana kalırsa şiir yazma gibi bir derdin olsun.Yoksa iki arada bir derede kalırsın.Sen her yönden buna yetkinsin...Bu duygularını bir dökebilsen dizelere hepimizin ağzı açık kalacak.Lütfen dene ve teşvik eden olarak ta ben mutlu olayım...Haydi şiire...
Korkma ! Vur kendini yalnızlığa
Ve bir orman gibi çoğalt kendini
Kendi yalnızlığında...
Bu şiir emek istiyor gibi sanki..
Mim Kemal Ertuğrul
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta