Hayatın esiri olmuş; boş bir benliği taşıyorum, üzerimde...
Çoğu zaman; vurdum kendimi yalnızlığa.
Oan! çoğalan umutsuzluğumu, yalnızlığa sarıp ağlıyorum, sessizce...
Gecelere teslim olmuş; hüznü taşıyorum, yüreğimde.
Kimsenin görmediği sahipsiz sevgimle; hayalleri yaşıyorum, karanlığın koynunda! Hasretin çözüldüğü an; yüreğimden dökülen cümleleri yazıyorum,
sayfalara.Her defasında; bambaşka duygulara yorulmuş satırları, paylaşıyorum yaşamla...
26.01.04
Sırma MersinKayıt Tarihi : 29.1.2004 16:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygılarımla,
Ebru Delice
Ve bir orman gibi çoğalt kendini
Kendi yalnızlığında...
Bu şiir emek istiyor gibi sanki..
Mim Kemal Ertuğrul
TÜM YORUMLAR (4)