Sahipsiz Sevgili Şiiri - Merve Ceylan

Sus payına düşüyor son cemre.
Gökyüzü üşüyor.
Kalın giyinilmiş üstüyle,
Sıtmayı yaşıyor.

Saymalardan, seçmelere...
Yaymalardan, geçmelere...
Kaymalardan, deşmelere...
Baymalardan, biçmelere...

Tümden sona,
Sonradan önce,
Aşağıdan yukarıya,
Yukarısıyla muhattapken feza,
Yıllanıyor şaraplar kadeh kırmızılığında.

Aşktan öte,
Ölüme göre;
Yaklaşıyor kıyamet, kopma etkisiyle.

Tanrı'nın gölgesine saklanıyor insan,
Korkunun verdiği ateist bozması sevgiyle.

Sevgilim;
Gökyüzü gibi üşüyor bedenimiz,
Cemremiz, bilinmeyene düşüyor.
Teklemelerin eşiğindeğiz biçmelerle.
Yaklaşan kıyamet arifesinde,
Tek sığınağımız mahremliklerimiz.
O da, yatak örtüsü kirliğinde.

Sevgilim;
İyisi mi, pes etmeli bir an önce.
Çaremiz; elden ayrılırken el, diğerlerini kesmekte.

Sevgili;
Sahipleniş duygumu yitirmeye yetiyor birkaç cümle.

Şimdi,
Gitme vakti.
Sen Gül'e.
Ben güle güle.

12üç10 | 23:00
Mercey.