Sahipsiz Mektuplar -2- Şiiri - Serhat Sümer

Daha ne kadar sürecek bu gitmeler.
Bir kalbe bu kadar ayrılık çok değil mi.
Artık ne gidişlerimizi takip edebiliyor dostlarımız
ne de gelişlerimize sevinebiliyor.
insanın gözleri kaybedince ışıltısını bir kere
artık önündeki karanlık siyahtan bile sayılmıyor.
Yaşanan anlar bitmek bilmiyor, bitenlerse hiç yaşanmamış gibi.
boşlukta sallanıp duruyor elim ne parmaklarımda derman var
nede derman verecek bir ferman.

Şarjöründe hasret dolu kalbimin öldürmeye bir kıvılcım yetecek.
Sustukça çığlık oluyorum, üşüdükçe volkan.
Gel tut ellerimden, düşüyorum.
Düştükçe yağmur oluyorum, ağladıkça bulut.
Yanıyorum.
Yaşamak diye bir şey sayıklıyorum.
Daha ne kadar sürecek bu gitmeler bilmiyorum.