Sahipsiz Masal Şiiri - Mustafa Turay

Yalpalanmış ömrüm bir hicran sanki
Esir düşüyor pozum film negatiflerine
asıl fotoğrafçı haşarı çocukluğum

Bana emanet ettiğin gülümsemeyi alıp
uzunca bir masal yazmaya başlıyorum yeniden
Evvel zaman içinde kalbur saman içinde
Padişahlar, kurbağalar, prensesler, balkabakları
ve kaf dağı derdimi anlatmaya ne çare?
Büyüler yetmiyor acımı dindirmeye
İnandırmıyor periler beni hayatın acı gerçeklerine!

Hayal kasabamda
nereden geldiği belli olmayan bir sızı var dudaklarım-da
ve gözlerime nereden geldiği belli olmayan
bir tavus göz yaşısı!
Ağladıkça serpiliyor etrafa, omzuma baykuşlar konu-yor
Teselli ediyor beni alfabem
Hâlâ neden yaşadığımı ve neye susuz kaldığımı bilme-den
tüm sıkıntılarımı ateşe veriyorum
Alevlerin cesedini alıp kucağıma sımsıkı sarıyorum
Üstüme hüznümü örtüp, emanet ettiğin gülümsemene sığınıyorum