Sahipsiz Gökyüzü Şiiri - Osman Türkmen

Bir füze göklere havalanan,
Takılmış kanatları uzaya,
Sevgi başlığı ucuna takılan,
Yıldızlarla yalvaran Ay’a!

Gece yaklaştıkça yavaştan,
Samanyolunda tutuşup el ele.
Bir çember oluşturup güneşten,
Sevgiyle takalım belimize.

Takılsak kalsak göklere,
Sel olsak aksak gecelerden.
Gökten aşağı baksak yerlere,
Buluta açılan pencerelerden.

Bulsak orada, bulamadıklarımızı,
Bir ip sallayıp aşağı.
Yukarı çeksek bütün umutlarımızı,
Renkleri ve tüm ışığı!

Gökkuşağı bizim olsun,
Sadece ve yalnız sevgimizin,
Renkleri bozulmasın geride,
Mavi çatılı evimizin.

Dağılmış uzaya gezegenler,
Yakın olanlar, uzak kalanlar.
Küçük dünyamızdan gözükenler,
Göklerde bir arayış ve yalvarış var.

Bir tabloda iki resim gibiyiz,
Çizen de biz, çizilen de biz.
Gökler kalmasın diye sahipsiz,
Sevgiyi oraya, taşıyalım hepimiz.