Sahipsiz Atlar Şiiri - Ahmet Fatih Yavuz

nereye koşacağını bilmeyen
sahibini yitirmiş huysuz atlar gibi
bir adımdan aciz / yemine, suya küsmüş
kendi ardına koşan bir kanama bıraktın
bu yara dizelerle kapanacak şey değil
yok abi yok, acımız şiirimizden büyük çıktı
gazoz kapağı biriktirdiğimiz günler
ölçülü şiirler yazdığımız ağaçta
gül koynunda bülbül sevmek
bir yaprak için çok fazla

eski güllerin hatırına al şu kışı benden
bana koşacak bir ova
bana konacak bir dal
eski günlerin hatırına ver şu kuşu senden

kuyuya düşen
''yûsuf'' derse çıkar kuyudan
''mecnun'' derse çöle karışır
bekleyen kavuşur, yakub derse

seni sevmekse:
bi' kuyudan hep kuyuya düşmek

suyu eşmek, bulutu deşmek gibi
seni sevmek:

duran bi' şeyin ardından yürümek
bi' geminin peşinden koşmak gibi
seni sevmek:

göçen kuşun ardından bakmak
bi' taşın vicdanına kalmak gibi