Sahipsiz Aşk Şiiri - Serhat Cat

Kadınım..
Sana kadınım diye bilir miyim? Hiç tanışmadık gerçi
Ama o kadar seviştik..
Sen perde arkasından, Ben tam yolun ortasından gözlerimle
sevişiyordum seninle her gün ve her gece..
Nede güzel gözlerin var..
Tüm siyah beyaz şehrin tek renkli sokak lambalarıydı gözlerin..
Işık yoktu hiç bir sokakta,
Gözlerin, ah o gözlerin aydınlatıyordu tüm karanlıkları pervasızca..

Doğru söyle aklına geldim mi hiç?
Yada bu sokakları boş görünce düşünmene sebep oldum mu hiç?
Hani olur ya.. düşündün mü diye merak ediyorum..
Duvarında, her gün baktığın denizi anlatan o tabloda,
Bir gün denizin tabloda görünmeme ihtimalini düşündün mü hiç?
Gerçekten martılar mı denizi, deniz yapar?
Yoksa Deniz mi gerçekten martılara anlam katar..

Dur... Dur... Kaçma hemen,
Gözlerini büyütme beni görünce, Şaşkınlığın yüzünden anlaşılıyor
Tabi kide tırmanmayı düşünmüyorum o pencereye,
Ama aramızda kalsın kimi zaman niyetleniyorum.
Sadece seni göremediğim zamanlar.
İtiraf etmeliyim ki balkonunda ki papatyalar ne kadar hoş duruyor...

Merak ediyorum aslında, Nedir Papatyanın bu kadar güzel olmasının sırrı?
Öyle güzel olmasına sebep olan nedir? Beyaz yapraklar mı sadece?
Tohumudur aslında onu güzelleştiren. Yapraklar abartı sadece
İşte bende öyle düşünüyorum bazen seni, bir tohum olabilme ihtimalini..
Varlığında bir sebep var sanki, Caddeler,Sokaklar, Binalar ve tüm bu şehir
Birer yaprağın gibi duruyor gözlerimde..

Bazen bir taş atmak geliyor içimden camına...
Camda olmadığını fark ettiğim zamanlarda,
Ama yapraklarını koparmaya kıyamıyorum.
O kadar bütünleşmişsin ki tüm şehir ile, hiç bir şeye zarar veremiyorum.
Bir yaprağını koparsam sanki, bir zarar versem seni tamamlayan bu şehre,
Solacak sın diye korkuyorum...

ve inan kadınım seni bu şekilde, Dokunamadan, Sadece izleyerek
Doğal güzelliğini bozmadan, seni kendimden dahi gizleyerek..

İşte böyle seviyorum...