Sahipsiz Şiiri - Kemal Eyüpoğlu

Çomak soktun gönlümdeki kovana
Arı gitti,balı kaldı sahipsiz
Kurudu kökleri, devrildi çınar
Gövde gitti, dalı kaldı sahipsiz.

Değiştirdin yatağını derenin
Kumu gitti,çakıl kaldı sahipsiz
Bir zamanlar her şeyim yerindeydi
Kafa gitti,akıl kaldı sahipsiz.

Süpürdün rüzgarla doruklarımı
Karı gitti,buzu kaldı sahipsiz
Kaynaya kaynaya,yok oldu aşım
Tadı gitti,tuzu kaldı sahipsiz.

Yolumu kapladın bin bir engelle
Yolcu bitti,yollar kaldı sahipsiz
Sevmesini bilen,gönül tükendi
Sevda gitti,kollar kaldı sahipsiz.

Eski sevgileri tüketti zaman
Mecnun gitti,çölü kaldı sahipsiz
Bir sevdayı hapsetmişler kafese
Bülbül gitti,gülü kaldı sahipsiz.

Gözünü kuruttun soğuk pınarın
Suyu gitti,gözü kaldı sahipsiz
Eskiden yaşayan bir şair vardı
Kendi gitti,sözü kaldı sahipsiz.