Sahipsiz Şiiri - Mustafa Keleş

Gözyaşlarım taşıyor gecenin bakışlarından
Nereye baksam koyu karanlık
Neye dokunsam soğuk yalnızlık...
Anılar geçiyor yüreğimden acılarla
Acılar geliyor yüreğime hüzünlü anılarla.
Sana benzeyen bir çocuk karşılıyor
Yüreğimdeki acıyı her sabah;
Her sabah sen doğuyorsun sanki
Şehrin sahipsiz karanlığına.

Ey dilinde suskunlukları büyüten,
Yüreğinde kavuşmaları gizleyen!
Hangi şehrin kuyusuna terk ettin varlığını?
Yüreğim yokluğuna sargın, büsbütün...
Hüzün, adına hoyratça durduğun
Soluk şehrimin köhnemiş caddelerinde
Eksilmeksizin benimle, sessizce...

Hadi yâr, aç perdelerini yokluğunun
Pencerelerini ardına kadar özgür bırak.
Nefeslensin kaskatı kesilmiş varlığın.
Gel, geceyi utandıran gülüşünle
Ki kalakalsın yerinde geç kalmışlığımız.
Erisin mesafelerimiz, kayıp gitsin büsbütün.
Vuslata dursun şehirlerimiz
Ve buluşsun ayrı ayrı yaşanan acılarımız
Umudun kanatlarında...