Sahipsiz Şiiri - Volkan Yelken

Başımın içinde binlerce insan var
Kardeşim, annem ve hasta babam
Birde senlerden oluşan bir ordu
Uygun adım yürüyorsunuz,
Beynimin hücrelerinde
Hayallerimi eziyorsunuz postallarınızın altında
Umutlarımı bir kavanoza koydum
Ağzı sıkıca kapalıydı dolabımda
Koğuş nöbetçisi içi boş diye çöpe atmış
Bütün uyku melekleri penceremin kenarında
Onları izliyorum sabahlara kadar
İçtimalarda boş bir beden, sahipsiz
Sahiplenemiyorum
Hiç kimsenin sahip çıkmadığı gibi