Yani saldıran ve bölgesi içinde saldırıya uğrayanlar El’in keyfine göre mal mülk dağıtma olan yazgısına uğrayanlardı. El’in; ya da El hakkın sıratı müstakim dediği özel mülkiyetçi sahiplik, saldırıya uğramakla, o dosdoğru yolundan çıkılmaydı!
Özel mülkiyetin kutsal (dokunulmaz) oluşuna dek vaaz edilen vahi veya ilhamı da saldıranla saldırıya uğrayanlar duyup ta unutmuş ta değildirler. Ya da saldırıya uğrayan, saldırgana o yerin tapusunu gösterememişte onun için saldırıya uğramış ta değildir. Kısacası vahiy ya da ilhamla söyleyiş köleci sistem öncesinin değil, köleci sistemin buluşu ve inşasıdır.
Hatta yurtlandığı yeri terk eden de, terk ettiren de akşamdan sabaha almış oldukları vahyin (ilhamın) unutulması nedenle kovma yapmak, kovulma yapılmakla azıtmış sapıtmış ta değildiler. Yine hiç kimse gaspçı olan kişimize de "bu yurdu biz sana arzı mevut” oluşla verdik. Bu sana rabbin El’den iyilik olan bir ganimettir. Ganimet helaldir. “Git te o ormanı; o dinsiz, imansız, kâfirlerin elinde al” demiyordu.
Totem dönem öncesi olan erken dönem içinde henüz orta yerde karşılıklı ittifakın imanı yoktu. Alan etkisiyle oluşan düzencin sesiz, alan etkili eğimden kaynaklı anlayışça olmanın imanı vardı. Groteski kaosları vardı. Ya da tüm canlı varlığın imanı ve imandan anladığı ortaklaşan hüküm olan güce boyun eğmekti.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta