Her seferinde aynı şey oluyor...
Önce nefes alamıyorum, kendimi bir yerlere kapatılmış,
hapsedilmiş hissediyorum...
Sonra göğüsümün ortasında bir delik açılıyor
Ve bu delikten dışarı bir ışık çıkıyor...
Nefessiz kalmak...
En kötüsü bu!
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta