Sahiplenme Şiiri - Eminnur Acar

İşte geldim, işte gidiyorum
Ne kimseyi değiştirebildim
Ne de ben kimse için değiştim
Lastik gibidir insan çektikçe açılır
Bırakınca eski haline döner

Ne için yaratıldın onu öğren çalış çabala
Kuşlara bak nasılda telaşta
Yağıyorsa kar, esiyorsa fırtına
Telaşı aşı, uçması zikri
Yaratılışında var türlü hikmet

Arife tarif gerekmez hisleri ile bilir O'nu
Her yaratılan özel , kaderi alnında
Neticesi gayretinde
Aklını vermezse kiraya aklı hazine, sandığı kafa tası
Alıcı verici saçı gözü kulağı burnu ağzı

Yedi delikli tokmak sanma, bağlantısı Yaratan
Bağlantısı olanlara duy saygı
Saygı bağlantı kurulana
Üzülmek niye?
Sahiplenmezsen üzülmezsin

Her doğan kaderini yaşıyor aklı kadarıyla
Akıllar derece derece konuma göre,veren Yaratan
Ömürleri biçen ne yaptığını iyi bilendir
Sadece sev sahiplenme
Manolya koklayınca kararır

İnsan acı ve zorluklarla olgunlaşır
Okumakla az, yaşamakla tam öğrenilir
Bilenler, Yaratanın önünde eğilir, varır secdeye
Secdeden kalkmasam ne güzel de
Ben Melek değilim

Her şey yerli yerinde
Her şey olması gerektiği gibi
Kaderleri seyretmek zor gelmesin
Meyve sıcakta, güneşte Olgunlaşır
İnsan da yaşadıkları acılarla