Yalnızlığa eş karanlık gecelerin sonrasında
Odama süzülen günün ilk ışıklarında,
Ağaran şafakta, benimleydi sevdan
Hançer olup bağrıma saplanan hasretine
Ve
Körolasıca inadıma rağmen özlüyordum seni
Çığlıklar atan bir martının kanat vuruşlarında
Yeni doğan bir bebeğin haykırışında
Baharda tomurcuk veren bir goncada
Seni arıyordum
Şimdi
Tükenmiş umutlarıma
Sonbaharlarca sarı, yıpranmış bedenime inat
Ve
Beni benden uzaklaştıran,
Beynimdeki binlerce dehlize aldırmaksızın
Olacakları peşinen kabullenip
Seni bekliyorum
Gönül kapımı açtım ardına kadar
Yemin ederim bilmiyorum sebebini
Ama
Kahrolayım seni de en az
Silahım kadar, sazım kadar
Seviyorum cankuş! ..
Kayıt Tarihi : 1.2.2002 09:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!