Hiç kimse hiçbir zaman elde etmek istediklerinin tümüne sahip olamaz. Bu yüzden kişi sahip olduklarıyla yetinip şükretmeyi bilmelidir.
Şükürsüzlük insanı mutsuz eder. Mutsuzluk ise insanın hayat karşısındaki duruşunu etkiler. Bu sebepledir ki eldekinin değeri bilinip ona göre davranılmalıdır.
Aslında işin gerçeği elimizdekilerin sahibi de biz değiliz. Onlar sadece bir zaman için bizim kullanımımıza tahsis edilmiş şeylerdir.
Günü geldiğinde istesek de istemesek de bize emanet edilmiş olan her şeyi terk etmek zorunda kalacağız. Çünkü mülkün gerçek ve tek sahibi Allah’tır. Azze ve Celle
Ve isterse verdiğini dilediği zaman geri alır.
Öte yandan elinden her an uçup gitmesi muhtemel olan şeylere tutku derecesinde bağlanması da insan için önemli bir zaaftır. Çünkü eldekinin kaybedilme korkusu kişiyi her an tedirgin yaşamaya mahkûm eder.
Bu gerçeği bile bile niçin kendisine bahşedilmiş hayatı elinden gidecek olan şeyleri biriktirmek peşinde boşuna harcar ki insan?
Ve niçin kuşku ve tedirginlik içinde bir hayat yaşamak mecburiyetinde bırakır?
Evet, eldekinin değeri bilinmelidir, emanettir çünkü. Emanetin değerini bilmezlik etmek emanete ihanettir. Uhdemizdekiler Cenab-ı Hakk tarafından bizim insanlığımıza teslim edilmiş şeylerdir. İşte tam da bu yüzden emanete sahibinin yüce hatırına sahip çıkmak, eşyanın tabiatı gereğidir.
Bu gerçeği bilip içselleştirmek ve bu duruma uygun yaşamak insanı Rabbine bağlar onu rahatlatır, huzur bulmasını sağlar. Huzurlu insan ise mutlu insandır. /19. 08.99
Recep Akıl
Kayıt Tarihi : 19.1.2010 17:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ölüm gelimce hepsini alır
dostum tebrikler
TÜM YORUMLAR (2)