Çocuktum yıktılar umutlarımın dallarını
daha yeteşermeden çocukluk çağımda okumak hayalleri içerisindeydim.
Daha 14 yaşımdaydım annemi kaybetmiştim babam ise üvey anne getirmişti Ölen Annemin Üstüne.
Tutmuyordu yerini ölen annemin o şefkatli kollarını ve sıkcaklıgını.
Dedim ya daha 14 yaşımdaydım! Hayat vurmuştu o yaşta sillesini.
Çaresiz Annesiz Kimsesiz Kalmıştım. Beni babam Sevmiyordu eskisi gibi.
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta