Sahip Çıkardın Dimi Anne

Çocuktum yıktılar umutlarımın dallarını
daha yeteşermeden çocukluk çağımda okumak hayalleri içerisindeydim.
Daha 14 yaşımdaydım annemi kaybetmiştim babam ise üvey anne getirmişti Ölen Annemin Üstüne.
Tutmuyordu yerini ölen annemin o şefkatli kollarını ve sıkcaklıgını.

Dedim ya daha 14 yaşımdaydım! Hayat vurmuştu o yaşta sillesini.
Çaresiz Annesiz Kimsesiz Kalmıştım. Beni babam Sevmiyordu eskisi gibi.
Bir gün üvey annem babamla konuşurken duydum. Üvey annem babama bu kızın
Evlenme Çağı geldiğini. Birini bulalım evlendirelim Diyordu.

Sabah annemin Mezarına koştum Gittim.
Anne Kalk Dedim Daha Açmayan Gülünü Dalından Koparmak İstiyorlar.
Yanı Başımdasın Anne Biliyorum. Ama Sende Çaresizsin Elinden Hiç bir şey gelmiyor.
Yanımda Olsaydın Sahip Çıkardın Dimi anne. Gül Yüzlü Kızına.

Haber yollamışlar o gün aksama Kahve içmeye geleceklerdi.
Beni Önce Güzel kıyafetlerle Giyindirdiler. Anne
Sonra bir mal Gibi Pazarladılar. yoktu hiç birinin vicdanı
Ama anne Sen olsaydın Sahip Çıkardın. Dimi ? Meleğine...